زیورآلات سوزن دوزی بلوچ

زینب نوروزی از واپسین بازماندگان هنر سوزن‌دوزی بلوچ امسال در نمایشگاه صنایع دستی ایده‌ای تازه را در جهت به روز کردن هنر سوزن‌دوزی ارائه کرد؛ سوزن‌دوزی بر روی زیورآلات.

 

زینب نوروزی، مشهورترین سوزن‌دوز بلوچ در بیست و ششمین نمایشگاه صنایع‌دستی شرکت کرده بود. اما برخلاف سایر هنرمندانی که از سیستان و باوچستان آمده و با خود، شال‌ها و لباس‌هایی آورده بودند که نقش‌های متفاوتی بر آن، سوزن‌دوزی شده بود او چند نمونه گردنبند، گوشواره، کیف پول، کیف آرایش، و اینه را با خود به نمایشگاه آورده بود تا به علاقه‌مندان ارائه کند.

 در پاسخ به این‌که چرا هنر سوزن‌دوزی را روی زیورآلات و انواع کیف به اجرا درآورده گفت: صنایع‌دستی باید به روز و هماهنگ با نیاز جامعه امروز باشد. همه نمی‌توانند مانتوی سوزن‌دوزی بخرند یا از طرح‌های متفاوت استفاده کنند اما می‌توان هنر سوزن دوزی را از طریق زیورآلاتی که هم ظریف و امروزی هستند هم به مراتب ارزان‌تر از لباس‌های بلوچ به مخاطبان معرفی کرد.

 

به گفته این سوزن‌دوز بلوچ، یکی از مشکلات اساسی در زمینه این هنر، گران بودن مواد اولیه و تهیه آن است. چراکه هم پارچه گران است و هم نخ. روزگاری سوزن‌دوزها به زاهدان می‌رفتند و از اداره میراث فرهنگی زاهدان، پارچه می‌گرفتند؛ حالا همه آن پارچه‌ها در انبار تلنبار شده و خاک می‌خورد اما کسی نیست تا آنها را در اختیار زنان سیستان و بلوچستان بگذارد تا هم برای آنها کارآفرینی کند هم از فقر و نداری‌شان بکاهد. از سوی دیگر، رنگ‌های طبیعی، جای خود را به رنگ‌های شیمیایی داده‌اند.

زینب نوروزی، افغان‌دوزی را یکی از مشکلات جدی ذر ارتباط با هنر سوزن‌دوزی بلوچ دانست و افزود: واقعیت این است که مشکل ما ورود سوزن‌دوزی‌های ماشینی از افغانستان و پاکستان نیست. چون همه زنان نمی‌توانند، لباسی بدوزند که در آن از نقش‌های اصیل استفاده شده و دست‌دوز است. بی‌شک، کسانی که توان مالی چندان ندارند به سمت کارهای ماشینی می‌روند و هیچ‌کدام از این کارها، رقیب سوزن‌دوزی‌های دستی نیستند آنچه ما را آزار می‌دهد وجود کارهای دست‌دوز زنان افغان با کیفیت و قیمت پایین و ظاهر فریبنده است. نمونه‌های بسیاری از سوزن‌دوزی افغان هم در نمایشگاه صنایع دستی به چشم می‌خورد.

 

منبع: مهر