هروقت پاییز از راه میرسد و صدای خشخش برگها که بلند میشود یاد تعبیر زندهیاد «مهدی اخوانثالث» میافتم: «پادشاه فصلها، پاییز…»
در شهرهای بزرگ که نمیشود آنطوری که دوست داریم از زیباییهای پاییز لذت ببریم، پس باید برویم جایی را پیدا کنیم؛ جایی مثل منطقهی تالش و جادهی سرشار از زیبایی اسالم به خلخال.
شهرستان تالش نام خود را از نام قوم تالش گرفته که به استناد منابع و شواهد، بازماندهی اقوام کادوس باستان و از همسایگان دیرین قوم گیل بودهاند.
این شهرستان از غرب به استان اردبیل، از شمال به آستارا و از جنوب به رضوانشهر و ماسال و از شرق به دریای خزر و انزلی محدودشده و پر از مکانهای باستانی، تاریخی و طبیعی است.
ییلاقهای آق اولر و مریان، ریک، سوباتان، ارده، قلعهی لیسار معروف به دژ سلسال، کاخ ییلاقی نصرالهخان سردار امجد در آق اولر و مریان، پارک جنگلی گیسوم، پارک ساحلی و جنگلی چوبر پارک جنگلی سیاهداران، سورتمهی ریلی، آبشار ویسادار پرهسر، آبشار زمرد، آبشار لوشکیلمیر و… از دیدنیهای این منطقه بهشمار میآیند.
آسمان آبی، رودخانهها و آبشارهای پرآب، زمینهای سرسبز، کوههای بلند، جنگلهای زیبا… همهچیز در تالش شبیه کارتپستال است و از بهترین مکانها برای علاقهمندان به عکاسی است.
سورتمهی ریلی تالش، چندسالی است که در منطقهی پارکجنگلی سیاهداران افتتاح شده و جذابیت این کوه زیبا را بیشتر کرده است. این سورتمهی ریلی با همکاری شرکت «ویگاند آلمان» به طول ۱۰۵۵ متر ساخته شده و همهی فصلهای سال حتی در باران و سرما فعال است.
استان گیلان، مرکز غذاهای خوشمزه است و حتماً شما هم بسیاری از غذاهای گیلانی مثل باقلاقاتق، میرزا قاسمی، ترشیتره، اناربیج، خورشت آلومسما، ششانداز، خوراک واویشکا و… را خوردهاید و دوست دارید.
اما اگر به تالش سفر کردید خوب است بدانید تالشیها خوراکیهای مخصوص خودشان را هم دارند که کمتر شناخته شدهاند، مثل ووزه دلهَ (بادمجان توپر)، انار دون، ووزه کوکو (کوکوی گردو)، پندیرَه ویسوج (پنیر سرخکرده)، سوجا دیلَه (ساج ایچی)، دوآش (آش دوغ) و نانهای خوشمزهای مثل نانزری، شَکَرنون، زِرَنهنون، آرزِنا نون (نان ذرت)، کومبَه (نوعی نان) و تَهنون (نان سنگی).